Bir akıl ki onda mahfuz kılınmış tüm hezeyan,
Bir yürek ki,onda mahfuz olunmuş tüm kederler,
Ve bir hayat,tüm bunlarla harmanlanmış her anı,
Dertlere düçar olmuş, kim ister ki o cânı.
Can dârına dar gelir cümle dert ve hezeyan,
Ey kendini derde salmış,kendini bîçar kılmış can,
Sen zâtını kıl ferah,olma dert ile hemhâl,
Ol dert ki mahza fânidir,sen her daim uzak kal...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız için teşekkürler..