Günlük yaşamın monoton hali üzerine yazılacak çok şey var fakat ben burada sadece bir noktaya temas etmek istiyorum.
Sabah okula giderken veya iş için yola çıktığınızda geleceğe dair planlar yaparız. Umutlar besleriz düşüncelerimizde ve bazen gerçekleşmesi için her şeyimizi verebileceğimiz umutlardır.Sıkıntılarımızdan kurtulur hayatın derinliklerine bırakırız kendimizi.Uzak diyarlara gider hiç yanında bulunamayacağımız sevdiklerimizle zaman geçiririz.Düşünce deryası tüm içtenliği ve sevgisiyle sarar bizi ama artık vakit gelmiştir biri sizi dürter ve "Ne oldu? Daldın yine!" der
Ve uyanır ekmek kavgamıza döneriz
Şimdi artık gerçekleri düşünüyor evdeki sorunlar aklımıza geliyor , aybaşını nasıl getirebilirim diye kendimize sorular soruyoruz, alacaklılar, ev kirası, işteki veya okuldaki sevmediğimiz insanların davranışları bizi bir kez daha rahatsız ediyor.
İşte gün başlamıştır
Kendi içimizde de Düş Kavgamız başlamıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız için teşekkürler..