Ah Seni Bunak Gönlüm

Ah seni bunak gönlüm  

Senin ahmaklığın yüzünden kül oldu ömrüm  

Ne vardı yanacak, kim vardı ki seni böyle yakacak 

Hangi gönül vardı ki seni yâr diye anacak... 

Ulan ahmak, ulan deli  

Her yanışın sonu belli 

Küller içinde yeşermez güller  

Hârına hayran mı sandın gönüller ... 

Ulan ahmak , ulan deli  

Sen kendini güne âşık gecelerde ararsın  

Her sabaha söner hârın  

Söyle neye yararsın  

Bırak günün ziyâsını aramayı  

Sana meftûndur gece 

Cânânı yaralarsın ... 

Gün, cânına dar gelir 

Sen, geceye yârsın  

Bırak o vefâsızın ardını  

Unut ismini, anma adını  

Kır ona âşık kaleminin hatrını  

Bir kez olsun anmayıver yangınının tadını  

Sen böyle meczup iken  

Beni gülmekte mi sanarsın ... 

Ulan ahmak, ulan deli  

Duysan ne olur bir an sesimi 

Sen Ben'im, Ben de Sen 

Her Sen'de Ben'den bir ad 

Her Ben'de Sen'den bir tad  

Her sevdâda binbir feryâd ... 

Yeter artık sana ettiğim nasihat 

Dinlemezsin... 

Hür bıraktım artık Sen'i 

Şahid ol Ben... 

Şahid ol sahte dünya  

Şahid ol ömrüm ... 

Ben, Sen'i yokluğa gömdüm ...