AY KOKULUM

Geçti güzler üzerimizden, şimdi güllerin vaktidir
Gel ey ay kokulu lâlem, gelme vaktidir

Sana tutkun bu yürek, ve de vîran gönül evi

Gel ey ay kokulu lalem gelme vaktidir...

Tamamdır vakit, tamamdır zaman

Eyleme vaktidir artık meftûnuna el aman

Kum taneleri arasından süzülürken zaman

Gel ey ay kokulu lalem gelme vaktidir...

Manşet olurken gazetelerin başköşelerine sevda

Gayri meşru sevgiler olurken gönle peyda

Gönül, kavrulur iken ol mahzâ hasret-i harda

Gel ey ay kokulu lalem gelme vaktidir...

Fısıldarken rüzgâr, kükrerken sema

Dökülürken âb-ı revan arz üzere bir daha

Damla damla hasret tutunurken soğuk cama

Gel ey ay kokulu lalem gelme vaktidir...

Dert edinirken toprak şu meyyitin vârını

Yüce dağlar savar iken başlarından karını

Gün bile düşünmeye cüret edemezken yârını

Gel ey ay kokulu lalem gelme vaktidir...

Geceler koynunda büyütürken siyahı

Sefil gönül dert ile çeker iken bu âhı

Dil her daim söyler iken eyvâhı

Gel ey ay kokulu lalem gelme vaktidir...

Zemherir gönüllerde tutuşurken sevda

Her dil canib-i aşktan, dem vururken yarda

Zihinler kalırken ol lafz-ı aşkla darda

Gel ey ay kokulu lalem gelme vaktidir...