İLK İNSAN

İlahi bir emirdi, ruh üflendi

Sevda, onun yüreğinde dirildi

Filizlenip yol oldu gönül nazarına

Kıyamet-i memâta, aşk oldu derya

Hayat başka kalplerle değerli

İlk kadın, ilk insan gibi kıymetli

Eş, anne, baba, kardeş, akraba

Uzanır silsile tâki ilk insana

İstemeli insan, değil gereksiz!

Kalp yorgun belki ümitsiz

Her Leylaya bir Mecnun vermeseydi kader

İlk insan olur muydu Havva'yla beraber

Sevda, kalplerin cilâsı

Severiz biz, bizden olanı

Rahmetten ümitvârız, zirâ

Mes'ut etti Allah, ilk insanı  Havva'yı

**********

Yunus GÜLBEYEN